O Złoczewie

   W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. sieradzkiego. Według danych z 31 grudnia 2004 miasto miało 3448 mieszkańców.
Miasto położone w odległości 23 km na południe od Sieradza oraz 23 km na północ od Wielunia.

Gmina Złoczew

Gmina Złoczew to gmina miejsko-wiejska w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie sieradzkim.
Według danych z 30 czerwca 2004 gminę zamieszkiwało 7486 osób.
Siedziba gminy to Złoczew.

Złoczew i okolice z lotu ptaka

Film powstał z inicjatywy Anity Szremskiej, Katarzyny Sufleta, Radosława Radwańskiego - pracowników U.M. w Złoczewie oraz Mirosława Pabiniaka - pracownika MOK Złoczew.
Panu Grzegorzowi Glińskiemu dziękujemy za udostępnienie swoich materiałów filmowych

Gmina  Złoczew

{mp4}https://scontent-ort2-1.xx.fbcdn.net/v/t66.36240-6/10000000_817350265777332_270753617361706195_n.mp4?_nc_cat=105&ccb=2&_nc_sid=985c63&efg=eyJ2ZW5jb2RlX3RhZyI6Im9lcF9oZCJ9&_nc_ohc=6kEUOi3VnHEAX9fQ5OO&_nc_ht=scontent-ort2-1.xx&oh=cabeb354042a7e6714f1849c4b080bbc&oe=601E3F87{/mp4}

Galeria - Starsze zdjęcia

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Galeria - Zdjęcia teraźniejsze

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Pałac

Jednym z najcenniejszych zbytków Złoczewa jest pałac. Wyremontowany ze środków unijnych.  Wśród zabytków w powiecie sieradzkim stanowi prawdziwą perełkę.
Pałac Ruszkowskich z początku XVII w. przebudowany w XVIII i XIX w.
Do korpusu głównego przylegają prostopadle ustawione oficyny boczne. Wokół pałacu znajdują się resztki parku (5,7 ha) z cennymi okazami wiązów. Rośnie tu też kilka dębów szypułkowych, wśród nich dąb mający w obw. 625 cm, także jesion, lipy, kasztanowce i modrzewie europejskie.

Złoczew po raz pierwszy w źródłach pisanych pojawił się w XV w.
W 1605 r. otrzymał prawa miejskie.

    Był wówczas centralną siedzibą w dobrach Andrzeja Ruszkowskiego herbu Pobóg. To z jego inicjatywy w Złoczewie wybudowano na początku XVII w. dwa kościoły, klasztor i dwór, który stał się rezydencją właściciela miasta.
Pierwotnie dwór posiadał umieszczoną centralnie sień i po dwie izby po obu jej stronach. Prawdopodobnie był piętrowy.
Najstarszy opis dworu pochodzi z 1659 r. „ …w kamienicy izby trzy, jedna wielka, w której okna… na wpół zepsowane siedem…Druga izba naprzeciwko tejże większej, dalsza, w której okien pięć…Sień, w której sieni kuchnia i komin…Trzecia izba w zgórze to jest na drugim piętrze… ”.  Z opisu wynika, że dwór już wówczas był zniszczony.
Po Ruszkowskich właścicielami byli Anna Urbańska i jej syn Wojciech, Andrzej Piotrowski, Denhoffowie, Załuskowscy.
   W 1741 r. nowym właścicielem miasteczka i dworu został Kazimierz Błeszyński. Jego syn zamienił złoczewską rezydencję na pałac. Z jego polecenia, na przełomie XVIII/XIX w. gruntownej przebudowy podjął się Bartłomiej Nobliński. Nadał budowli wówczas charakter klasycystyczny. Jego przebudowa zakończyła się w 1806 r. Po zakończeniu prac siedziba Błeszyńskiego stała się jedną z piękniejszych rezydencji magnackich w Sieradzkiem. Przebudowano wtedy wnętrze, wybudowano arkady i dostawiono do nich trzy oficyny dla służby.
    Po śmierci Ignacego Błeszyńskiego miasto wraz z pałacem przejęła w spadku jego żona Petronela. Następnymi właścicielami zostali Małachowscy, Tarnowscy i Dobrowolscy.
   W czasie II wojny światowej Niemcy przebudowali obiekt, likwidując m.in. arkady i przeznaczyli go na więzienie. Po wojnie w pałacu mieściła się szkoła podstawowa, a następnie internat liceum ogólnokształcącego. Po zlikwidowaniu internatu obiekt niszczał. Dopiero po wejściu Polski do Unii pozyskano środki na jego remont.
   Jak zapisano na stronie Urzędu Miejskiego w Złoczewie „Realizacja projektu (remontu pałacu – przyp. JM) przyczyni się także do przeniesienia różnych form życia społeczno - kulturalnego w jedno miejsce, co pozwoli mieszkańcom gminy zwiększyć częstotliwość odwiedzania punktów obsługi z zakresu kultury i życia społecznego, a także pozwoli aktywniej spędzać czas wolny mieszkańców. Dodatkowo zabytkowy Pałac zostanie poddany renowacji i będzie wizytówką miasta w kontaktach życia gospodarczego i społecznego. Dzięki temu zwiększy się stopień zadowolenia mieszkańców z decyzji włodarzy gminy o odnowie Pałacu i dostarczenia im miejsca rozwoju własnych zainteresowań, ale także zostaną pobudzone do aktywności środowiska lokalne z zakresu społeczno – kulturowego”.

Galeria-pałac

Wcześniejsze

Po remoncie

Wnętrza

Klasztor

Pobernardyński zespół klasztorny z początku XVII w.

- Kościół Św. Krzyża, późnorenesansowy, 1603-1607, na planie kwadratu z czterema półkolistymi konchami i rokokowym wystrojem.
- Klasztor z początku XVII w. wg projektu Jerzego Hoffmana i przebudowany 1683-1689. Piętrowy budynek z wirydarzem, od 1949 r. należący do ss. Kamedułek, przybyłych do Polski z Francji. Na cmentarzu przykościelnym kaplica z XVII w.

• 
• 
• 
• 
•  

Fara

Kościół p.w. św. Andrzeja, późnorenesansowy, 1601-1619. Świątynia posiada w nawie sufit z fasetą, a w prezbiterium sklepienie kolebkowe z lunetami. Wyposażenie barokowo-rokokowe. Tuż przy trasie przelotowej w stronę Wrocławia stoi kościół św. Krzyża, zbudowany w l. 1600-3. Murowany, złożony z kwadratowej nawy i czterech półkoliście zamkniętych konch. Nawa nakryta jest czteropolową kopułą na pendentywach, z latarnią. W kopule herby: Rola, Nałęcz, Wąż, Jelita, Odrowąż, Gryf, Jastrzębiec, Pobóg i Leszczyc. Wyposażenie rokokowe. Na krużgankach - portret fundatora z 1619 r. W kruchcie epitafia rodziny Grodzickich, m.in. Adama (zm. 1735), podstolego wieluńskiego, Józefa (zm. 1768), chorążego wieluńskiego, Jana (zm. w 1760 r., towarzysza chorągwi wieluńskiej i Kajetana (zm. 1781 r.), cześnika sieradzkiego.

• 
• 
• 
•  

Buźnica

Synagoga z XVIII w., która jako jedna z niewielu w regionie uniknęła zniszczenia przez Niemców, została rozebrana w 1991 r.

• 
• 
• 
• 
• 
•  

 

Pozostałe

Cmentarz katolicki, na którym mogiła n.n. żołnierzy polskich z 1939 r. oraz grób, w którym pochowano 17 żołnierzy niemieckich poległych 23, 25 XI i 6 XII 1914 r.
Cmentarz żydowski (1 ha), założony w XVI w., użytkowany do 1942 r. Obecnie nieogrodzony i zdewastowany.

Honorowy Obywatel Złoczewa

Honorowy Obywatel Złoczewa. Ksiądz Prałat Piotr Światły.
9 listopada 2007 r. w Miejskim Ośrodku Kultury odbyła się uroczysta sesja Rady Miejskiej w Złoczewie, na której były proboszcz Parafii Złoczew Ksiądz Prałat Piotr Światły został HONOROWYM OBYWATELEM MIASTA ZŁOCZEWA

 

Ks. Wojciech Sowa

Ksiądz kanonik Wojciech Marek Sowa - druga rocznica śmierci
Izba Pamięci
W złoczewskim pałacu 2 września 2009 r. w drugą rocznicę śmierci ks. kanonika Wojciecha Marka Sowy otworzona została „IZDEBKA PAMIĘCI” poświęcona jego pamięci.

Był to człowiek niezwykły, oddany swojej małej ojczyźnie - Złoczew. Cenił bardzo żyjących tu ludzi.

Na sercu bardzo leżała mu sprawa ratowania niszczejącego złoczewskiego pałacu.
Stąd pomysł, aby właśnie w wyremontowanym pałacu urządzić kącik poświęcony jego pamięci. Dzięki życzliwości jego siostry pani Anny Półtorak, która udostępniła zdjęcia oraz przedmioty należące do księdza, możliwe było stworzenie czegoś co sprawi, że będziemy pamiętać o tym wspaniałym Złoczewianinie.

W obchodach rocznicy i otwarciu wystawy udział wzięli: siostra Anna, brat z żoną, władze Złoczewa, proboszcz Złoczewa, księża, koledzy, znajomi ks. Sowy oraz mieszkańcy Złoczewa.

Na spotkaniu dużo opowiadano o ks. Wojciechu. Nie zabrakło ciepłych słów oraz wzruszeń. Mamy nadzieję, że dzięki tej wystawie - idąc za łacińskim przysłowiem „Non omnis moria – nie wszystek umrę” - choć cząstka ks. Sowy zostanie razem z nami
Zapraszamy wszystkich serdecznie do obejrzenia izby pamięci poświęconej ks. Wojciechowi Sowie.

Ks. dr Bogumił Kasprzak

   Ks.Bogumił Kasprzak (1895 – 1987). Od 1966 r. do 1977 r. był proboszczem parafii św. Andrzeja Ap. w Złoczewie.
  Urodził się 20 grudnia  przy ulicy Rynek w Częstochowie jako syn Franciszka i Stanisławy z Pierzgalskich. Gdy miał pięć lat, jego mama zmarła podczas porodu brata Jana, osierocając jednocześnie jego dwie siostry – Józefę i Teodorę. Ojciec ożenił się powtórnie z Franciszką Łuczkiewicz, z którą miał jeszcze dwójkę dzieci – Konstantego i Helenę. Po ukończeniu pięciu klas miejscowego państwowego gimnazjum wstąpił w 1913 roku do włocławskiego seminarium duchownego. 22 czerwca 1919 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Stanisława Zdzitowieckiego. Został skierowany jako wikariusz do Uniejowa, gdzie przepracował rok. W latach 1920-1921 pracował w parafii Dobrzec. 31 stycznia 1921 roku został mianowany prefektem szkół średnich w Kole. W 1923 r. dokształcał niewykwalifikowanych nauczycieli religii w Kole. 4 czerwca1924 został skierowany do męskiego gimnazjum w Radomsku, do parafii św. Lamberta. Jego wychowankiem był min, prof.Kazimierz Secomski a także wielu innych późniejszych zacnych kapłanów. W 1931 roku został skierowany na dalsze studia do Angelicum w Rzymie które uwieńczył 16 czerwca 1935 roku pracą doktorską pt. „Reincarnatio in luce doctrinae catholicae et principiorum s. Thomae”. W 1938 decyzją bp. Teodora Kubiny został proboszczem parafii Blachownia, a 14 stycznia 1939 dziekanem dekanatu częstochowskiego podmiejskiego. We wrześniu 1939 roku zabito jednego z niemieckich żołnierzy. W odwecie wyznaczono na rozstrzelanie grupę mężczyzn na rozstrzelanie wśród nich znalazł się ks. dr Bogumił Kasprzak. Bóg czuwał nad nim. Kula cudem go ominęła.  W latach 1945 – 1948 piastował urząd proboszczem w parafii Podwyższenia Krzyża Św. w Kole. W 1948 r. dekretem ks. biskupa Karola Radońskiego  przeniesiony został do Kolegiaty Kaliskiej. W dniu 18 czerwca 1948 r. podniesiono go do godności kanonika gremialnego, a później prałata i kustosza kaliskiej kapituły kolegialnej. Do 1957 r. był proboszczem w Osięcinach, stamtąd trafił do Zduńskiej Woli. Od 1966 r. do chwili przejścia na emeryturę w 1977 r. był proboszczem parafii św. Andrzeja Ap. w Złoczewie.  Wielokrotnie prześladowany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa, uważany był za wroga PRL. Przez 7 lat przebywał jeszcze w Złoczewie jako rezydent. W 1984 r. przeniósł się do domu rodzinnego w Częstochowie. Zmarł 18 czerwca. Pochowano go na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

Zaczerpnięto - www.parafiazloczew.com.pl/

O zbrodniach ludobójstwa

Autor filmu ostrzega, że zawiera on drastyczne sceny przemocy i przeznaczony jest dla dorosłego odbiorcy.

W internecie pojawił się film animowany opowiadający o zbrodniach ludobójstwa dokonanych na polskim narodzie. W filmie tym pojawiają się wątki zniszczeń dokonanych w Wieluniu i Złoczewie w 1939 r. Jego autorem jest Arkadiusz Olszewski. Scenariusz do niego napisali Dariusz Jakobek i Arkadiusz Olszewski. Film opowiada o zbrodniach dokonanych na Narodzie Polskim od wybuchu II wojny światowej do czasów współczesnych. Blisko minuta filmu poświęcona jest bombardowaniu Wielunia i co istotne nasze miasto pokazane jest na samym początku filmu. Złoczewowi autor poświęcił nieco ponad pół minuty.

Film o początku II wojny światowej - Złoczew

<źródło: e-Sochaczew.pl>

Obrazy na filmie dotyczą Złoczewa